Een periode van liefdesverdriet, precies een jaar geleden tijdens mijn backpackreis in fantastisch zonnig land.
2 jaar lang heb ik daar rondgezworven, bij de lokale bevolking gewerkt en mezelf terug gevonden na een mislukte relatie.
Nu weer thuis.
Ik had wel weer zin in een leuke man in mijn leven. Dus besloot ik om mezelf weer open te stellen voor een nieuw avontuur.
Terug op de datingmarkt en ik besloot geen haast te hebben.
Voorlopig geen apps, liever ontmoet ik iemand in het wild.
Dat bleek lastiger dan gedacht.
Via een vriendin kwam ik terecht in de wereld van Nylondating.
Wat een moois was daar te vinden. Lekkere mannen. En dezelfde passie als ik. Namelijk……..nylonkousen.
Maar ik was voorzichtig.
Bovendien was er nog die man die al een paar weken z’n best deed om af te spreken. Hij woont een paar straten bij mij vandaan. Ik heb hem ontmoet tijdens het boodschappen doen. Onze winkelwagens knalden tegen tegen elkaar.
We zouden gaan wandelen in de buurt, het nieuwe daten, maar kwamen niet verder dan zijn huis, waar de borrelplank al op tafel stond.
We leken dezelfde humor, smaak en kijk op het leven te hebben. En na een fles wijn en een dansje in de woonkamer belandde ik op de eettafel, het aanrecht en in bed. Het ging er vooral wild aan toe. Niet het zachte waar ik zo van houd, en al helemaal geen nylons.
De na drie dates met vooral seks had ik toch het gevoel dat dit niet mijn man voor altijd zou worden.
Het lastige aan corona-daten is dat je zo snel met iemand thuis belandt zei mijn vriendin.
Plus, waarom zou je wachten met seks? Je weet meteen of dat lekker is grapte die zelfde vriendin.
Een man kan met een vrouw naar bed kan gaan zonder met haar een band te voelen. Voor mij als vrouw was dit toch een dingetje.
We zagen elkaar nog een keer en appten elk kwartier van de dag. Maar na een maand werd dat enthousiaste contact eenzijdig gestopt.
Uitleg daarover kreeg ik uit zeer onverwachte hoek: zijn nieuwe scharrel stuurde mij een DM op Facebook. Ze zei dat ik uit zijn buurt moest blijven. Ik confronteerde hem hiermee, maar hij zei niet al te veel herinnering aan haar te hebben.
Hij was al met de volgende bezig.
Au!!! deze sukkel had me toch pijn gedaan.
Dus stortte ik me op een heet contact met een lekker ding uit Brussel. Weer via Nylondating.
Knap, interessant, maar omdat fysiek contact voorlopig geen optie is, bleven we hangen bij wilde fantasieën over hoe het zou zijn als…
Totdat meneer met een creatieve oplossing kwam: hij zou zichzelf filmen met een Nylonmeisje, en ik mocht live meekijken via de live-chat functie met camera, zo hadden we toch nog een soort-van seks met elkaar. Mmmmm. Brusselman, ik weet t niet hoor…..wil ik dat wel?
Ik installeerde de bekende dating apps, maar verwijderde ze een week later weer. Ik word doodongelukkig van die mannen die meteen met een piemel in mijn chat komen zwaaien en de dertien-in- een-dozijn-gesprekken. Noem me een trut maar ik knap daar echt heel erg op af.
Is er nog draagvlak om het vertrouwen in de liefde te herstellen? Welja, we daten moedig door. Zondag ga ik wandelen met een leukerd die ik via Instagram heb leren kennen.
Gaat dit dan echt raak zijn?
We gaan het zien…..
Wordt vervolgd…. 🙂
